بهبود مدل سازی شکستگی ها به روش dfn، مطالعه ی موردی: یکی از میادین نفتی جنوب¬غرب ایران

شناسایی شکستگی ها و تراکم آن ها در مناطق مختلف مخزن، یکی از مهم ترین مراحل مطالعات مخزنی است. نتایج حاصل از مدل سازی شکستگی ها به عنوان داده های ورودی برای شبیه سازی جریان و تحلیل آن استفاده می شود. از این رو، مطالعه شبکه شکستگی ها برای آگاهی از نحوه ی گسترش شکستگی ها در مخازن شکسته و ایجاد مدلی برای آن، بسیار حائز اهمیت است. روش های مختلفی برای مدل سازی شبکه ی شکستگی ها پیشنهاد و عرضه شده است که هر یک از آن ها دارای نقاط ضعف و قوت در روش های مورد استفاده در فرآیند آنالیز اطلاعات و مدل سازی شبکه ی شکستگی ها هستند. یکی از روش های مدل سازی شبکه شکستگی ها، مدل شبکه گسسته شکستگی (discrete fracture network) است. مزیت این روش نسبت به مدل های شبکه ای، امکان ورود اطلاعات پیوسته در مدل گسسته است. مطالعات صورت گرفته در این پایان نامه به دو مرحله کلی تقسیم می شوند. در مرحله اول این مطالعه با استفاده از داده های شکستگی ثبت شده توسط ابزارهای تصویرگر، شکستگی های یکی از میادین جنوب غرب ایران بررسی و مدل شبکه شکستگی های آن به روش dfn ساخته می شود. اما با توجه به ماهیت پیچیده شکستگی ها و کمبود داده های مرتبط با آن ها، مدل های حاصل همواره با عدم قطعیت همراه هستند. مرحله دوم این تحقیق، استفاده از داده های حاصل از تفسیر چاه نمودارهای پتروفیزیکی است. این داده ها قادر به تعیین زون های شکسته در محل چاه های فاقد چاه نمودار تصویری هستند. بنابراین می توانند با اضافه شدن به داده های شکستگی ثبت شده در محل چاه های دارای چاه نمودار تصویری، مدل سازی شبکه شکستگی را با قطعیت بالاتری حاصل کند. به منظور این هدف، نتایج شدت شکستگی حاصل از مدل سازی مرحله اول، با شدت شکستگی حاصل از این اطلاعات مقایسه شد و فیلتری طراحی گردید که قادر بود با قطعیت بیشتری به مدل سازی زون های شکسته در موقعیت چاه های فاقد چاه نمودار تصویری بپردازد. در واقع مدل dfn ساخته شده در مرحله اول، با شرطی شدن نسبت به اطلاعات زون های شکسته حاصل از تفسیر چاه نمودارهای پتروفیزیکی، بازسازی شد. برای کمی سازی نتایج و مقایسه دو مدل، تابع هزینه ای تعریف گردید که با استفاده از آن، این نتیجه حاصل شد که مدل ساخته شده در مرحله دوم، نسبت به مدل اول نه درصد بهبود یافته است.